Bron: www.nrc.nl

Zeventig miljoen euro schade veroorzaakte de enorme brand bij chemicaliënbedrijf Chemie-Pack op 5 januari 2011. Deze maand stond de top van het bedrijf voor de rechter. Hoe kon de ramp gebeuren? Een reconstructie.

Het wordt een „ontzettend rustige” dag, verwacht productieleider Ralph O. van Chemie-Pack. Om zeven uur ’s ochtends is hij op het industrieterrein Moerdijk. Het is de eerste week van het nieuwe jaar, de tweede week van de kerstvakantie. Algemeen directeur Gerard S. is op wintersport in Oostenrijk. Bij Chemie-Pack liggen orders klaar, maar geen grote haastklussen, voor zover O. zich later in de rechtszaal kan herinneren.

[……….]

Direct na de lunchpauze begint productiemedewerker Mohamed Abdellati met die klus. Makkelijk gaat het niet. De hars is ondanks de opwarming in de container stroperig en de pomp is koud. Het pompen stokt. Abdellati grijpt een gasbrander die is bedoeld om verpakkingsfolie mee te krimpen. Hij richt de brander op de membraanpomp om deze te ontdooien. Hoe lang hij dat doet, is niet duidelijk. Volgens een heftruckchauffeur staat hij er om twee uur mee te zwaaien en een
half uur later opnieuw. „Ben je wel goed
bij je hoofd!”, roept de chauffeur naar eigen zeggen. Maar Mohamed heeft het anderen ook zien doen, hij zegt er zelfs opdracht voor te hebben gekregen. Anderen ontkennen dat. Ze noemen de verklaringen van Abdellati „leugenachtig”.

[……….]

Lees het hele artikel op www.nrc.nl

Bron: www.nrc.nl

Bij Chemie-Pack gebeurde het vaker, ontdooien met een gasbrander. Maar dit geval was dom, zei een productieleider vandaag.

De aanstichter van de immense brand bij Chemie-Pack in Moerdijk kan zich de middag van 5 januari 2011 nog goed herinneren.

M.A. was kort na tweeën bezig om op het buitenterrein van het bedrijf harsen te mengen. Dat lukte niet. Een pomp was bevroren. Hij vroeg zijn directe chef om raad en die had hem opgedragen om met een gasbrander de pomp te ontdooien.

[……….]

M.A. wordt niet vervolgd. Hij is in het gisteren inhoudelijk begonnen proces in Breda alleen maar getuige.

[……….]

De advocaten van de drie vinden het onbegrijpelijk dat M.A. vrijuit gaat. Want is het wel zo, hield advocaat Drenth de medewerker voor, dat hij in opdracht van anderen werkte? Had zijn chef daadwerkelijk samen met hem die bewuste middag de gasbrander bediend? „Die zegt dat hij u helemaal niet heeft geholpen.”

Dan de volgende kwestie. Waarom had M.A. bijna een half jaar gewacht totdat hij besloot bij de politie de ware toedracht uit de doeken te doen? Waarom had hij tijdens eerdere verhoren bij de politie gezwegen? „Omdat ik niets mocht zeggen”, stelt M.A. Hij had de directeur van Chemie-Pack kort na de brand onmiddellijk ingelicht over wat er precies was gebeurd. Maar die had meteen gezegd: „Je moet je smoel erover houden.” Dat hadden ook anderen tegen hem gezegd. „Smoel houden.”
Of hadden sommige anderen hem alleen maar duidelijk willen maken dat hij zich als mogelijke verdachte altijd zou mogen beroepen op zijn zwijgrecht?

Hoe dan ook, pas toen M.A. verschillende malen telefonisch anoniem was bedreigd, en hij dacht dat zijn kinderen in gevaar waren, toen besloot hij de politie in te lichten. „Ik was bang.” De directeur van Chemie-Pack liep bij deze verklaring als verdachte in de rechtbank gisteren rood aan. Wilde M.A. zeggen dat hij door hem was bedreigd? „Nee, dat niet.” Een andere verdachte, de KAM-cöordinator, had toen al de rechtszaal verlaten. „Hij kan de leugens niet meer aanhoren”, aldus zijn advocaat.

Lees het hele artikel op www.nrc.nl